User:Vidhin Kamble

ते तुझे सरकार तू त्याचा लाभार्थी

लेखक ; प्रा. डॉ विधिन कांबळे. कथेतील पत्र परिचय - वृक्षराज –वड लिम्बाराम - झाड घुम्या – घुबड गोल पायाचे राक्षस – छोटी वहाने गोल पायाचे मोठे राक्षस - ट्रक यांत्रिक हात - जेसीबी साप - डांबरी सडक

सगळीकडे अंधार दाटला होता. आज आकाशात चांदण्यासुद्धा अंधुक अंधुक दिसत होत्या. चंद्र पुरता उगवला होता परन्तु तोही ढगांच्या आड गेला होता. त्यामुळे अंधार अधिकच गडद वाटत होता. कोठे कसलाच आवाज होत नव्हता. रोज किरकिर करणाऱ्या रातकिड्यांचासुधा आज आवाजऐकू येत नव्हता. सर्वत्र अगदी भयाण शांतता पसरली होती. त्या अंधारात मध्यभागी पाठीवर पांढरा पट्टा असणारा सडक नावाचा काळा साप अस्ताव्यस्त पसरला होता. अंधुक प्रकाशात तो काळा साप आणखीनच काळा वाटत होता. त्या काळ्या सापाच्या पाठीवरून गोल पायांचे राक्षस कर्कश आवाज करत येत जात होते. त्यांच्या गोलाकार डोळ्यातून आग बाहेर पडत होती. आणि याच काळ्या सापाच्या बाजूला एकच भले मोठे लिंबाचे झाड उभे होते. त्याचा आकार फारच विचित्र वाटत होता. झुंजणाऱ्या कोंबड्याच्या मानेवरची पिसे फिसकटावीत तशा त्याचा फांद्या अस्ताव्यस्त विस्कटल्या सारख्या दिसत होत्या त्यामुळे अंधारात ते झाड आणखीनच भेसूर दिसत होते. लिंबाचे झाड भेदारल्यासारखे वाटत होते. लिंबाच्या झाडाच्या पलीकडच्या बाजूला शेजारीच एक भले मोठे वडाचे झाड जमीनदोस्त झालेले दिसत होते. नुकतेच अंधार पडण्यापूर्वी माणूस नावाच्या राक्षसाच्या एका समूहाने त्याची हत्या केली होती. वडाच्या झाडणे त्यांच्याशी कडवी झुंज दिली होती. अखेरच्या क्षणापर्यंत प्रतिकार करीत होते. पण त्या राक्षसांच्या बरोबर एक भला मोठा यांत्रिक हात आणि यांत्रिक करवत वृक्षराजावर चहूकडून प्रहार आणि वार करीत होते. शेवटी वृक्षराजाच निभाव लागला नाही. त्या राक्षसाशी झुंजत टिकून रहाण्याचा केविलवाणा प्रयत्न अखेर निष्फळ ठरला. त्यांचे सगळे प्रयत्न व्यर्थ ठरले. शेकडो वर्ष तपश्चर्या करून “अमरत्वाचे वरदान” लाभलेले ते “वृक्षराज वड” जमिनीवर कोसळले. पश्चिमेकडून येणाऱ्या वाऱ्याच्या झुळुकीबरोबर त्यांची पाने थरथर कापत होती. पानाची सळसळ हंबरडा फोड्ल्यासारखी वाटत होती. वृक्षराज रक्त बंभाळ झाले होते. अजूनही त्यांच्या जखमा ताज्या होत्या. त्या जखमातून पांढरा द्रव पाझरत होता. त्यांचे हातपाय थरथर कपात असल्याचे जाणवत होते. त्याचे प्राण कोवळ्या पानातून निघून जाण्याची वाट पहात होते. त्याच्या वाढलेल्या पारंब्या एखाद्या जटेसारख्या अस्ताव्यस्त पसरल्या होत्या. एकूणच तेथील ते दृश्य भयानक वाटत होते.

दिवस मावळताना लिंबाच्या झाडाने  पाहिलेली “मानवराक्षस” आणि वृक्षराज यांच्यातील घनघोर लढाईने त्याच्या मनात दहशत निर्माण केली होती. आजची रात्र फक्त मध्ये होती. उद्या कारण आता त्याचाच नंबर होता. दिवस उगवायला ते राक्षस पुन्हा येणार होते, आणि काळ्या सापाच्या कडेला असलेला कित्येक वर्षापासून अस्तिवात असलेला एकुलता एक वारसदार जमीन दोस्त करणार होते.