File:Autoportret 2-34- 2011 Utopie (6028842514).jpg

Wciąż projektujemy. Słowo „projekt” jest wszędzie: wymyślamy, piszemy, składamy, otrzymujemy, realizujemy, rozliczamy projekty. Poprawiamy świat, wzdrygamy się jednak na myśl o projektowaniu rzeczywistości. Odrzucamy radykalizm, systemowość, wyobraźnię, odwagę, bezkompromisowość. Nasze projekty mieszczą się w programach i zamykają w budżetach. Nic nie wisi w powietrzu, żadna gorączka przeprojektowywania świata. Mówimy o kryzysie myślenia utopijnego. Ale mówimy też, że myślenie utopijne było wyrazem kryzysu. Przyjrzyjmy się kilku obrazom utopii – optymistycznym, globalnym i totalnym wizjom władania nad przestrzenią, kontroli nad czasem, ciałem, umysłem. Utopia to wyraz stanu ducha pewnej siebie ludzkości, która ma zdolność rozrywania granic – przedarcia się przez horyzont, odkrycia i skolonizowania nowego świata, wzbicia się poza ziemską orbitę, zdobycia kosmosu. Ten stan ducha odczuwamy dziś i jemu właśnie przyglądamy się w nowym „Autoportrecie”.

Spróbujmy odzyskać język mówienia o utopii, być może wtedy odzyskamy również głos.

W numerze: − przyglądamy się zimnowojennym krajobrazom, − próbujemy zamieszkać w kapitalistycznej utopii, − stawiamy pytanie o kryzys myśli utopijnej, − poszukujemy śladów spełnionych utopii, − pytamy, czy ciało jest ostatnim bastionem utopizmu.

Wśród autorów: Immanuel Wallerstein, Zygmunt Bauman, Martin Jay, Tadeusz Sławek, David Crowley, Łukasz Stanek, Piotr Winskowski, Simona Forti oraz Michał Duda i Roman Rutkowski w rozmowie ze Stefanem Müllerem.